Bronşiolit

Merhaba uzun zamandır bloguma yazı yazamıyorum. Çünkü küçük oğlum Göktan bronşiyolit geçirdi. Daha önce de 3 aylıkken bu rahatsızlığı geçirmişti o zaman 5 gün hastanede yatmıştık zor bir süreç atlatması zor bir hastalık. Özellikle de bebeğim de çok dirençli geçiyor ama çok şükür iyiyiz  Bu arada 2 tane dişi çıktı sanırım hastalık sürecinin zorlaşmasındaki en büyük sebeplerden birisi de diş çıkarma döneminde olmasıydı. Ama şimdi iyiyiz, Keyfimiz yerinde beslenmesi düzene girdi. Bronşiolit diye bahsetmiş olduğum rahatsızlık kış aylarında özellikle ve çoğunlukla 2 yaşından küçük çocuklarda görülen öksürük ve solunum sıkıntısına yol açan anne-babaların da acaba çocuğumuz astım mı oldu diye uykularını kaçıran bir hastalık bronşiolit akciğerlerin küçük havayolları'nda tıkanıklığı neden olabilen iltihabi bir durum. Hastaneye yatacak kadar nefes darlığına sebep olması tekrarlama riskinin oluşu nedeniyle aileleri endişelendiren bir hastalık. Genellikle bir aydan büyük ve 2 yaştan küçük çocuklarda ve en sık olarak da 6 aylık bebeklerde rastlanıyor hastalığın yüzde doksanı ailesinde gribal enfeksiyon hikayesi oluyor ve bronşitin sebebi çoğu zaman virüsler oluyor. Bronşiolit yaygın olarak görüldüğü kış aylarında bebeğin kreş gibi kalabalık ortamlarda bulunması okul çağında kardeşleri olması bronşit riskini yükselten durumlardan birisi ne yazık ki bronşit geçiren çocuklarda seyrek olarak bakterilerin sebep olduğu Zatüre de rastlanabilir. çok şükür biz bunu yaşamadık  sanırım Göktan'ın bronşiyolit geçirmesinde ki en büyük sebeplerden birisi de doğum sürecini biraz erken tamamlamış olması  3 hafta erken doğduğu için akciğer gelişimini tam olarak tamamlamadığından  iki gün küvezde kalmıştı sanırım bunun da bronşit geçirmesinde etkisi var. Önümüzdeki kış doktorumuzun tavsiyesi ile grip aşısı yaptıracağız. Umarım bir daha böyle bir rahatsızlık da karşılaşmayı.

Ve hamileyim...

Hamile olduğumu öğrenince bi afalladım. Yürürken bile acaba birşey olur mu korkusuyla elim karnımda geziyordum. Büyük ihtimalle ilk bebek acemiliği yaşayan annelerin çoğu benim gibi davranıyorlardır..  Yadırgamamak lazım :) . İlk kontrolümüze gittik, kan testleri, idrar testleri yapıldı ve bebeğimi ultrasonda gördüm. İlk ultrasonda genellikle babalar yanımızda olamıyor bebekler çok küçük olduğundan karın ultrasonunda görülmeyebiliyormuş.İlk 3 ay 1.trimester olarak adlandırılıyor. Gebeliğin bu aşamasında düşük riski daha fazla olduğundan hamilelikten önce düzenli olarak yapmadığın şeyleri yapma dedi doktorum.Yoga, pilates vb. Doktoruma sormadan adım bile atmadım açıkçası.
Hamileliğimin 12.haftasında 2li tarama testi yaptırdık. İlk aşamada ense kalınlığı ölçüldü sonrasında kan verdim . Sonuç kısa bir zaman sonra çıktı. Çok şükür bebeğimde herhangi bir engel yokmuş. Daha doğrusu bu sonuçlar %100 evet yada hayır şeklinde değil. Belirli oranlar var. Engelli olma ihtimali binde bir mesela. Bu kısmıda atlatınca pek birşey kalmadı.
Hamileliğim Bodrum-Ankara arasında geçti.Ayın 3 haftası Ankara'da 1 haftası Bodrum'daydık. Seyehatleri uçakla yaptım çoğunlukla. Bu şekilde ilk 3 ayımızı tamamladık.

Anne olmak...

Anne olmaya karar vermek kadının hayatındaki en önemli şeydir bence.Uzun yıllar anaokulu öğretmeni olarak çalıştım. Sanırım bu yüzden çocuk demek benim için iş demekti. Evlendiğimde işimi bıraktım ve aşağı yukarı 4 yıl çocuk sahibi olmalımıyım,  bir bebek bende, evde yada eşimde neleri değiştirir gibi soruları sorarak geçti. Bu sürenin sonunda doktorumuzlada görüşerek herseyin yolunda olduğunu ve bebek sahibi olabileceğimizi öğrendik. Testler, muayeneler, çevre baskısı, stres derken zaman geçti ve bir bebeğimiz  olacağını öğrendik. Doktorumuzla görüştük ve bebeğimizi ilk göreceğimiz gün için randevumuzu aldık. Muhteşem bir duygu aslında ama başlarda şaşkınlık daha ağır basıyor bebeğimizi gördükten sonra herşey  değişmeye başladı. Bizi neler bekliyordu bilmiyorduk ve maceralarımız bu şekilde başladı.

Merhaba

Merhaba arkadaşlar ismim Meryem. Biri 3,5 yaşında diğeri 6aylık olan iki erkek çocuk annesiyim. 34 yaşındayım ve Ankara'da yaşıyorum.  Bloğumu açmamdaki en büyük sebep çocuklarımla yaşadığım maceralarımı sizlerle paylaşmak. Şimdiden hoşgeldiniz...